istanbul adlı şehirde yalnızlıktan ölmek üzere olan adam hakkında şiir

500 km ve 7 saat araba kullandıktan sonra  parfüm kokunun hala çıkmadığı tişörttüm ben
ertesi gün hala seni düşünen de bendim -ki arnavutköy dolmuşları şahitti buna-
öğretmenler odası kadar sıkıcıydı hayat
en kötüsü biz bunu bilmeden dünyaya gelmiştik
çatalca yarımadası kadar küçüktü dünya
çatalca yarımadası gibi böğrü deşilen dünya
yirmi milyonu içine sığdıracak kadar büyük ama bir kişiyi içine alamayacak kadar küçük
boynu bükük denize uzanan yarımada -ki hafriyat kamyonları şahitti buna-
ufak olamayacak kadar hiçtim
kendime bakamayacak kadar hiçtim
damperli kamyon şöförleri franz kafka okur mu diye düşünen de bendim -ki firederik niçe şahitti buna-
anlamsız olamayacak kadar büyüktü acı çekmek
ama dünya bir anlamı olabilecek kadar büyük değildi
havadan sudan sohbetler atmosferi kaplarken -ki meteroloji işleri daire başkanlığı şahitti buna-
bir gölge bir silüet gibiydi vadiler boyunca uzanıp giden şehir