britanyalıların ya da daha doğru bi deyişle anglofon dünyanın hiç yaşlanmayan çocuğu "peter pan"i varsa bizim de hiç yaşlanmayan lise öğrencilerine sahip "arka sıradakiler"imiz var.türk medyasının anglofonların "peter pan"ına verdiği bir cevap niteliğinde.bol arabesk soslu varoş tandanslı büyük ölçüde sahte dursa da (diyaloglar ortam hayattan kopukluk vb) sonuçta neredeyse son on yıldır ülkenin kolektif hafızasında yer etmeyi başarmış bir yapım.evet adamlar on yıldır liseye gidiyorlar.dünya yazılı görsel vb medyasında "peter pan" dışında yaşlanmaya büyümeye bu derece direnç gösteren başka karakterlere sahip başka bir örnek var mı açıkçası emin değilim.bu anlamda başarılı bir işe imza atmış yapımcılarımız biraz da farkında olmayarak.
gelelim yöresel farklılıklara elbetteki bizim yerli peter panlarımızın dünyası avrupalı muadillerininkinden oldukça farklı.çünkü burası türkiye.izleyici toplumsal yapı vb hemen hemen her şey farklı.bu yüzden bizim yerli peterler genelde "kız kavgası" "öğretmene posta koyma" "racon kesme" gibi "yöresel" bazı öğelerle donatılmışlar yapımcılarımız tarafından.her ne kadar varoş hayatına biraz dışardan bakan olayların aslında tam olarak neden ve nasıl gerçekleştiği üzerinde pek durmayan bir senoryo var ortada.ancak yine de yıllardır devam etmesine bakarsak demek ki birilerinin duygularına tercüman olduğu da kesin.bir kere "lise dizisi" olsa da takipçilerinin önemli bir kısmı lise öğrencisi filan değil.mesela annem ve kardeşim bayılarak izliyorlar bu diziyi.bundan kuşkuşuz karakterlerin artık hayatımızdan bir parça olmaları ve açıkçası artık onların neler yapıp ettiklerini sürekli merak etmemizin önemli bir ayrtıntı olduğunu belirtmeliyim.ancak az da olsa işin temelin de "peter pan" olma hissinin de yattığını düşünüyorum.hiç büyümemiş olmak.hala liseye gidiyor olmak.her insanın içinde bir parça kalan o "yeniden çocuk olma" isteğinin bir yansıması olduğunu düşünüyorum bu tip dizilerin.aslında genel olarak bu tip bütün yapımların.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder