şehirleri kana bulayan gece isyanları
ve suskun soytarılar
yanan opera binalarının üstünde oturmuşlardı
uzaktan bir yerlerden bir at arabasının yakşalaşan çığlık sesi böldü geceyi
suskunluğumuz yerini gururlu bir acıya bıraktı
ve üstümüze düşen ikişier tonluk bombalara gülümsedik
ah diye bağırdı bir kadın
adeta sesiyle resim çiziyordu
sessizliği bozmayın ellerimi dinliyorum dedi
bırak ellerin yerinde kalsın dedim yeter ki dokunma sözcüklerime
onlara ben bile dokunmazken
sessizliği hep içimde büyütmek istiyorum
çünkü gece bozuyor kurduğum her planı
çünkü gece olunca başka hiç bir şey kalmıyor geriye
belki sadece anlamsızlık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder